Het einde van het seizoen nadert

Week vijf zit erop en we gaan nog even door. Waar het in de vorige weken vol was, zie je dat de vakantie nu op zijn einde aan het lopen is. Met twee weken in het vooruitzicht, vrees ik voor het animo bij mijn activiteiten, maar desondanks heb ik de afgelopen week weer veel beleefd, dus ik zal jullie snel weer bijpraten!

De emotieachtbaan

Van blijdschap tot minder leuke situaties, soms hoort het erbij. Afgelopen week was zo'n week vol emoties. De week begon heel simpel met gek doen bij de miniclub en minidisco. Lekker knutselen, plakken en tekenen, maar ook de nodige spelletjes werden gespeeld. Bij de verscheidene valpartijen werd er geholpen en heel veel geknuffeld. Maar het allermooiste wat ik mee heb mogen maken op deze camping zijn de vakantieliefdes die zijn ontstaan tussen kinderen. Heerlijk dat kinderen zo onbezonnen dingen kunnen vragen of doen. Van de één op de andere dag zijn er zes koppeltjes te vinden op de camping, dat wordt nog wat als iemand moet vertrekken. Gelukkig loopt hier niks leuks voor mij rond, *Ahum*…..

Maar tegelijkertijd zijn er ook een hoop nare berichten die op vakantie gehoord worden. In deze week zijn er drie families die terug naar Nederland mogen om van dierbaren afscheid te nemen. Ik wil dit niet gebruiken als sensatie nieuws, maar ik hoop dat men net zo begripvol kan zijn voor deze families, zoals de mensen op de camping. Ik heb nog nooit wildvreemden zo mooi troost bij elkaar zien vinden en ik hoop dat de rest daar een voorbeeld aan kan nemen. Een beetje meer naastenliefde zouden we allemaal moeten krijgen, maar ook geven.

Leeglopende animo

De zin om deel te nemen aan activiteiten verdwijnt en dat wordt nu heel duidelijk. Niet alleen wordt het steeds rustiger, maar men heeft ook geen tijd meer. De vakantie loopt op zijn eind, dus iedereen wil of maximaal uitrusten of heeft alle dagen al volgepland met uitstapjes. Naja als alles en iedereen weggaat dan kunnen mijn activiteiten moeizaam doorgaan, voetbal speel ik namelijk niet met 4 man!

Toch moet ik ook bekennen dat als de animo van de gasten verdwijnt, ik ook steeds moeilijker door wil gaan. Je komt dan zelf ook in een vakantiemodus en dan vergeet je dat je eigenlijk gewoon aan het werk bent. Het is me nog niet overkomen dat ik te laat bij een activiteit kwam, maar ik merk wel dat ook ik niet zo heel veel zin heb om met 35+ graden te gaan sporten.

Hey buurman, dag buurman

Tja, nu alles vertrekt, zijn mijn buurtjes ook allemaal weg. Normaal gesproken werd ik ’s ochtends wakker en was het even gedag zeggen en koetjes en kalfjes, maar nu alles wegtrekt, blijft er niet veel over. Waar ik voorheen op mijn gemak naar de buren liep om iets kleins te vragen, moet ik nu onderhand de halve camping overlopen om hetzelfde geregeld te krijgen. Op zich niet erg, maar wel vervelend als je even snel wat kokend water nodig hebt (want mijn elektrisch pitje doet er een uur over!).

Voor nu is het leeg aan alle kanten van mij, dus ik hoop dat ik nog snel nieuwe buurtjes mag krijgen. Het is in mijn hoek heerlijk rustig, geen huilende kinderen, geen beestjes niks, dus daar zal het niet aan liggen lijkt mij. Of is het dat niet iedereen die gekke animator naast zich willen hebben? we zullen het gaan weten in de komende twee weken…

Dit was alweer week vijf en de blog is zoals jullie misschien al gemerkt hebben wat korter dan normaal. Ik ga even mijn animo terug vinden in het zwembad denk ik. Dus voor nu zeg ik au revoir en á tout á l’heure, en ik spreek jullie snel weer!