Een teken van leven

Zo, eindelijk is misschien wel het beste woord om met deze blog te beginnen. Eindelijk een blog van ‘trainer Mitchel’, eindelijk een teken van leven uit Castellane en eindelijk het jaar van mijn leven!

Beginnend bij het begin, deze jongen is afgestudeerd aan de Hogeschool voor de journalistiek! *applaus applaus* Hierdoor is het bloggen er ook een heel klein beetje bij ingeschoten de afgelopen tijd. Ik hobbelde van project naar project, van week naar week. De vraag waarom er maar 24 uren in een dag zaten, kwam dagelijks in mij op. Maar hey, alles is gelukt (en hoe!), ik heb mijn diploma, de vier trainingsweekenden waren fantastisch en nu zit ik alweer een ruime week in de heerlijk Provence!

Camping?

“Provence? Huh? Maar je zou toch helemaal niet naar een vaste camping gaan?” Toch wel! Eind mei kreeg ik een bevestigend mailtje van Yvette: “Hoi Mitchel, we hebben je camping gevonden! Je gaat naar Domaine Chasteuil Provence dit jaar! Zonnige groet.” Een veel kleinere camping in Castellane, aan de Verdon (rivier in de Provence). Ik werk alleen, met de dochter van de campingbazen die met de hele familie de camping runnen. We gaan dus 180 graden andersom in vergelijking met vorige zomer. En ik kan jullie alvast verklappen: het bevalt fantastisch!

Super-crew

Afgelopen halfjaar zijn er voordat ik te horen kreeg dat ik hierheen zou gaan, veel dingen gebeurd! Allereerste de vier trainingen. Eén woord, wauw. Wat een droom-crew hadden we en wat was het fantastisch om te doen! Elke keer keek ik er weer smachtend naar uit om op de TomTom ‘Sint Antohnus’ te mogen intikken en weer vier dagen lang knallen en genieten!

Clinton

Ook heeft Clinton zijn intrede gedaan in familie Van Essen: de opvolger van Meggie! En ja, niet met rotte tomaten gooien, het is wéér een Renault. Ik ben er weer ingestoken… Maar stiekem ben ik er toch weer mega blij mee! Scheuren wat het ding doet, niet te stoppen (hoop ik).
Na de diploma-uitreiking op 8 juli was het dan wel eindelijk het moment: op reis! Volgepakt, inclusief passagier Ellis, ging ik weer! Het afscheid thuis was toch weer snotteriger dan vooraf gehoopt, maar ik was er klaar voor! Klaar voor de zomer van mijn leven. Na elf-best-wel-lange-Route-du-Soleil-uren kwamen we aan op Château, dé thuisbasis van Team4Animation in Frankrijk. Anderhalve dag mocht ik aan de slag met verschillende filmprojecten, die jullie na de zomer overal kunnen aanschouwen. Even opladen voor het tweede gedeelte van de reis, en weer gaan met die banaan. Voordat ik Ellis afzette op haar camping, wachtte er fantastische wegen op ons. Haarspeldbochten, vergezichten waar je bang van werd en krappe tunneltjes waarbij een tegenligger écht niet welkom zou zijn; genieten van top tot teen!

Arrivee

Eenmaal zes uren verder over de wegen, een beetje wagenziek van mijn eigen rijgedrag, zag ik het bordje: ‘Domain Chasteuil Provence -> 3 km.’. Best wel weer zenuwachtig parkeerde ik Clinton bij de receptie en stapte ik vol goede hoop naar binnen. “Bonjour, je suis le nouveux l’animateur”, met een zak stroopwafels en drie pakken ‘hagelslaag’ in mijn handen. Het ijs was gelijk gebroken. Lou, mijn miniclub-collega-dreamteam-lid besprong me gelijk half en liet me vol overgave en al veel te snel Frans pratend de camping zien. Wat een plek! Letterlijk gelegen aan de rivier, omringd door bergen. Opslag verliefd was ik. Dat ik hier een hele zomer mag vertoeven!

Update

En nu? Nu zit de eerste week animatie erop! Vijf miniclubbies vol met veel Nederlandse kids, een lampionnenoptocht over de camping, twee minidisco’s, het eerste heerlijke regiobezoek van Denise, de meeste fantastische kids en gezinnen; alles kan afgevinkt worden van de lijst. Ik geniet op en top en kan bijna niet geloven dat het zo snel gaat en zo leuk is. Hoewel mijn zomer vorig jaar ook leuk was, is dit een hele andere ervaring. Het voelt meer alsof het zo écht moet zijn. Het leven is goed hier, heel goed!

#totnadezomer

Mitch