On parle le français, le français et… le français!

Week 3 is inmiddels aangebroken, het excuus van ‘te weinig tijd hebben om een blog te schrijven’ kan ik nu écht niet meer gebruiken. Dus… daar komt ‘ie dan!

Vrijdag 11 juli, vol goede moed, energie en (stiekem toch wel) wat gezonde spanning stapte ik het vliegtuig in, op naar het grote avontuur! Ik zat in het zelfde vliegtuig als mede-Team4Animationer Rixt dus we hadden in ieder geval wat te kletsen. De reis ging heel voorspoedig, voor ik het wist stond ik op Franse bodem. Heerlijk! Rixt werd op het vliegveld van Montpellier opgehaald, waar ik nog verder moest naar Agde. Vanaf hier moest ik het dus echt helemaal alleen doen. Met mijn grote zware koffer in de bus, in de tram, ben ik zo heel Montpellier doorgecrosst. Op het station van Montpellier ben ik op de trein gestapt naar Agde, waar mijn campingbaas me op stond te wachten. Eenmaal op de camping aangekomen werd ik voorgesteld aan het team,  kon ik mijn koffer uitpakken en mijn kamertje inrichten.

Het is een echte Franse familiecamping waar denk ik wel  95% van de gasten Frans is.

Eerst kort over de camping: Flower Camping Robinson in Marseillan-plage met directe toegang tot het strand. Achteraan de camping het hek door, en hoppa je staat met je voetjes in het zand. Ideaal dus voor de vrije uurtjes! Het is een echte Franse familiecamping waar denk ik wel  95% van de gasten Frans is. Er heerst hier een ons-kent-ons-sfeertje van families die al jaren op de camping komen, lastig om tussen te komen als ‘nieuwe medewerker’, maar als je eenmaal in de armen gesloten hebben, is dat ook voor altijd. Het weer is hier (bijna) elke dag top. Heel zelden een dagje met wat meer bewolking maar voornamelijk zon en ruim boven de 30 graden.

Ik ben de enige Nederlandse in een volledig frans team bestaande uit: Vincent (mede-animateur), Alice (receptioniste), Mélody (receptioniste) en Claire (bar-medewerkster). Met z’n vijven delen we 2 mobil-homes, waar altijd wel gezelligheid te vinden is. Eten doen we vrijwel altijd samen (oké, het zijn niet altijd culinaire hoogstandjes maar verhongeren, dat doen we niet). Ook met mijn campingbaas kan ik het ontzettend goed vinden. ‘Of ik alsjeblieft geen ‘u’ tegen hem wil zeggen, en z’n naam mag ik wel afkorten’. Hij laat me hier heel erg thuis voelen en ik weet dat ik altijd met alles bij hem terecht kan, wat me een heel fijn gevoel geeft!

Ik weet dat het normaal is dat je in de eerste week / weken last kan hebben van heimwee naar je thuisland. Dat gaat mij écht niet overkomen dacht ik.. MIS! In het begin had ik best moeite om als enige Nederlandse normaal te kunnen functioneren in het team. Hoewel iedereen het me zoveel mogelijk naar m’n zin probeerde te maken, en iedereen me heel graag wilde helpen, voelde ik me toch snel alleen en had ik het gevoel dat ik niet helemaal kon laten zien wie ik echt ben.

Dat gaat mij écht niet overkomen dacht ik.. MIS!

Gelukkig gaat het nu echt stukken beter en heb ik heel erg het gevoel mijn draai gevonden te hebben. Mijn Frans gaat met hele grote sprongen vooruit en iedereen heeft enorm veel respect voor me. Mijn heimwee naar Nederland heeft gelukkig plaats gemaakt voor liefde voor Frankrijk en respect voor deze bijzondere cultuur. Ook het communiceren met de kinderen gaat heel goed. Deze week heb ik voor het eerst 3 Nederlandse kinderen in de ‘Club Enfant’. Hiervoor heb ik enkel Franse kinderen gehad. Vooral de wat oudere kinderen willen me heel graag helpen als ik voor de zoveelste keer het Franse woord voor plakband vergeet of als ik écht niet versta wat dat huilende jongetje van 4 in het Frans tegen me probeert te zeggen. Heel fijn, die hulp!

De zaterdagen ben ik vrij. Deze heb ik tot nu toe allemaal doorgebracht met mijn lieve Team4Animation-collega’s (inmiddels vrienden): Mitchel, Manon en Cem, die hier niet ver vandaan op een camping werken. Het eerste weekend zijn we met z’n vieren een dagje naar Cap d’Agde geweest waar we lekker hebben gegeten, winkeltjes hebben gekeken en daarna nog even naar het strand zijn geweest. Afgelopen weekend ben ik met Mitch en Cem de hort op gegaan naar het strand van Marseillan-Plage. Het was ontzettend warm die dag dus we hebben de hele dag gezwommen in de zee. Daarna zijn we richting Valras-plage gereden en hebben we Manon opgepikt. Uiteindelijk zijn we gestrand in een restaurant waar we tot 12 uur (ja 12 uur ’s avonds) heerlijk gegeten hebben. We hebben overnacht op de camping van Mitch en Manon, waar ik de volgende dag mee mocht genieten van de campingdansjes van hun camping. Toch leuk om even te zien hoe (anders) het er op andere campings aan toe gaat. Er staan nog zat dingen op de planning die we met z’n vieren willen doen dus we zullen elkaar (gelukkig) regelmatig blijven zien. Want heel eerlijk, af en toe zo’n ‘Nederlands’ dagje is toch wel heel lekker!

Ik vermaak me hier dus prima, het werk is ontzettend leuk, en wordt alleen maar leuker naarmate ik er meer handigheid in krijg. Het contact met de gasten doet me ontzettend goed en ik vind het een heerlijk gevoel dat ik het mensen naar hun zin maak op de camping. Ze zijn hier gek op mijn stroopwafels en hagelslag en ze vinden het heel leuk om ook wat Nederlands te leren.

Om maar terug te komen op het begin van deze blog: week 3 is inmiddels aangebroken en ik hoop dat er nog 4 hele mooie, gezellige en vooral ook leerzame weken gaan volgen. De knutsels van de kinderen blijven maar binnenstromen, dus mijn kamer wordt steeds gezelliger. En zeg nou zelf: als je van een Frans kindje een eigengemaakt fotolijstje krijgt met ‘Jette, je t’aime’ (Jette,