Troubleshooten in de Alpen

Zaterdag 2 juli, 8 uur ’s ochtends. De grijze Clio buigt een beetje door zijn wielen door de koelbox die Vera per se mee wilde nemen. Ik buig een beetje door mijn knieën door de enorme backpack die ik per se mee wilde nemen.

De koers is gezet: over 10 uur komen we aan op mijn eerste camping!

Een belangrijk deel van regiorijden zit hem in het laatste deel van het woord. Daarom neem ik vandaag voor het eerst plaats achter het stuur van een auto die niet van mijn ouders of mijn rijschool is. Schakelen als je de snelweg oprijdt, hoe zat dat ook alweer… Wat ook vreemd is: Fransen rijden óf 90 óf 110. Nooit 100 of 120. Belangrijke puntjes als je boetes wil ontlopen (en dat wil je).

Koin

Wat een fantastische camping. Kleinschalig, familiaal en prachtig bijgehouden met bloemen en groen. De camping wordt gerund door een familie, iedereen even aardig en geïnteresseerd. Ik mag drie keer per dag gratis eten, en tussendoor ook fruit of ijsjes pakken. De miniclub heeft vloerbedekking op de muren, dus kinderen kunnen daar veilig tegen aanlopen.

De hoogtepunten:

• Driemaal heb ik hardgelopen langs de landerijen van boeren, met een fantastisch uitzicht op gigantische bergen. Groene dennenbossen, bruine en grijze rotsen, riviertjes en kleine dorpjes… Als er iets bewoog, maakte ik mezelf wijs dat het een vos was, want ik wil graag een vos zien. (Meestal was het een kat, soms was het een konijn.)
• Woensdag-paëlladag: Iedere woensdag maakt het restaurant een maaltijd voor alle aanwezigen, en is er live muziek. Aan het begin wordt het hele team voorgesteld, maar dat vergaten ze mij te vertellen. Gevolg: ik word het podium opgeduwd en sta ongemakkelijk te zwaaien naar de honderd mensen aan tafel. De rest van de avond heb ik gedanst met twee kinderen op mijn rug.
• Kindjes op de fiets tegen elkaar: “Hoeveel rondjes heb jij al? Ikke negenhonderd.”
• Het meisje dat altijd zonder schoenen naar mijn activiteiten kwam, zodat ik steeds tien minuten nadat we begonnen waren een hijgende moeder met extra schoenen ontving.
• De waterspelletjes die uitliepen in een watergevecht. Of eigenlijk een iedereen-op-Liz-gevecht.
• Vera die mijn werkzaamheden heeft geëvalueerd. Ze vond dat ik haar meer complimenten had moeten geven (tip voor de animateurs in haar regio).
• Het meisje dat altijd zonder tranen huilde en onmiddellijk stopte als ze haar zin kreeg.
• Eigenaresse die me met geweld tegenhoudt als ik met Jeroen en Tim de camping moet verlaten… En doe me onderschminkt in blauw-wit-rood.

Gek om hier zomaar, en zo snel, weg te gaan!