Troubleshooten bij Montpellier

Na Koin stapte ik bij Denise in de auto. We begonnen met een paar lange autoritten, waarin we zo weinig mogelijk over tolwegen rijden. Daardoor zien we een hoop natuur.

De Ardèche en de Drôme zijn prachtig groen. Als uitlopers van de Alpen hebben ze een wilde natuur, met uitstekende rotsen, brullende rivieren en enorme bomen. De lucht is warm, maar toch fris, en het ruikt er naar dennenbomen. Verder naar het zuiden maakt het groen plaats voor hooikleurig gras. En ook dat is genieten: de krekels maken gigantisch veel lawaai en het ruikt naar zon en hooi. Als je hier buiten loopt, lijkt het alsof er continue een lekker warme deken om je heen hangt. EN natuurlijk is er de Middellandse Zee, waarin ik snel heb kunnen pootjebaden. Helaas trekt die streek ook een hoop toeristen…

Masje

Al na drie dagen vond ik een nieuwe verblijfplaats, waar ik een gewonde verving op een groot vakantiepark. Ik was best zenuwachtig, omdat ik hier voor het eerst in een groot animatieteam zou gaan werken. En er waren shows, terwijl mijn danservaring zich beperkt tot de minidisco.

Ik moest inderdaad echt wennen aan het werken in een animatieteam. Mijn taken beperkten zich tot miniclub, minidisco, avondactiviteiten en shows. De chefs vertelden mij steeds vijf minuten van tevoren wat ze van me verwachtten, en dan deed ik dat. Braaf.

• Ik hoefde dus niet te denken.
• Mijn miniclub waren de echte mini’s, de kindjes van vier tot zes jaar. Ze vroegen uit zichzelf om ‘câlins’ (knuffels) en gaven me massa’s tekeningen. Minder lief was toen ze elkaar tijdens hun kinderspektakel gingen schoppen.
• De minidisco werd steeds een kwartier van tevoren in elkaar gezet, dus die zag er niet uit. Ik heb ze wat Team4Animation-skills laten zien.
• ’s Avonds was het hele team aanwezig, compleet met dresscode en make up.
• Daarna gingen we repeteren voor de shows. Ik heb geleerd dat danspasjes niet zo moeilijk zijn, als je maar goed meetelt (Tips Van Ilse).
• Op mijn laatste werkdag hielden we een olympiade: campinggasten versus animatieteam. Ik had gewonnen met jeu de boules, maar verloren met waterpolo (want gasten sopten mij). Met voetbal verloor ik uiteraard ook.

Verder waren er op de camping welgeteld NUL Nederlanders, dus ben ik lekker ondergedompeld in de Franse cultuur:

• Omdat ik niet echt indrukwekkend boos kan worden in het Frans, was ik altijd de good cop in de miniclub.
• De animatiechef heeft macht, is baas en wordt gerespecteerd. Ze mag daarom continue een zonnebril dragen (?).
• Aperitief, samen eten, siësta, ALLES GEBEURT OP ZIJN ELFENDERTIGST…
• Heeeeel veel Franse dansen geleerd.

Boze vrouw

Wat me van deze camping echt zal bijblijven, was de boze campinggast die me tegen een muur aandreef met haar Franse woordenaanval. Ik verstond haar maar half, maar het kwam erop neer dat ze meer privéaandacht wilde van het animatieteam. Net een kindje uit mijn miniclub dus, maar dan vijftig jaar ouder. Later werd ze ook nog boos toen de rest van het team erbij was, een gênante vertoning doordat de hele camping haar geschreeuw kon horen en terug begon te schreeuwen.

Hoewel ik in het begin echt moest wennen aan een team, vond ik het erg vreemd om ze zomaar achter te laten. Door die intensieve samenwerking maak je immers snel vrienden! Ik heb ze allemaal een stevige knuffel gegeven (ook de animatiechef, muahua). En toen de auto weer in – hoi Denise.