Take me back home: heimwee

Lieve allemaal,

Nu mijn meest hilarische (al zeg ik het zelf 😉 ) en leukste verhalen de revue zijn gepasseerd, is het misschien goed om ook een keer het onderwerp aan te kaarten waar ik het meeste moeite mee heb gehad. Dat is namelijk heimwee. Hoe je het ook wendt of keert en het misschien alleen voor je ziet bij jonge kinderen met of zonder verlatingsangst, is de echtheid van het gevoel er niet minder om.

Een nieuwe omgeving, nieuwe mensen, en een nieuwe baan, en dat alles op dezelfde dag: het is nogal wat. Sommige mensen zullen deze gevoelens niet direct herkennen, en hebben wellicht in een iets sneller tempo hun draai gevonden. Anderen zullen dat wel hebben, en door deze gevoelens overweldigd worden omdat ze je vaak onaangekondigd overvallen. Je kan jarenlang zonder problemen van huis zijn weggeweest , of nooit moeite hebben gehad met logeerpartijen, maar in een dergelijke situatie ineens zoiets hebben van: sódeju, in welk lastig parket heb ik mezelf nú weer verwikkeld…

Laat ik vooral voorop stellen, en ik kan het niet vaak genoeg benadrukken: het zijn geen ráre gevoelens, en het is oké om ze te ervaren en heimwee te hebben. Dat maakt je niet minder stoer, minder ervaren, of een minder goede animator of animatrice. Het hoort erbij, en als je er misschien een beetje op voorbereid bent, dan kun je met de juiste handvatten het gevoel tackelen en omdraaien naar iets mooiers. Omdat ikzelf door de bomen het bos niet meer zag, kon ik daar niet meer helder over nadenken en raakte ik daardoor in de blinde paniek. Echter had ik zo graag gewild dat ik een aantal dingen anders had aangepakt: dingen waar ik veel baat bij zou hebben gehad, had ik ze direct kunnen toepassen. Daarom bij deze een “lijstje uit ervaring”.

1. Bereid je voor op je omgeving. Dit vond ik persoonlijk enorm prettig. Kijk eens rond op de (vaak hopeloos verouderdere..) website van de camping, of kijk eens rond op Facebook. Probeer ook contact te leggen met je voorganger, die kan je vaak veel informatie geven en een kijkje bieden in de sociale structuren die op de camping gangbaar zijn.
2. Bereid je voor op de eerste week. De eerste paar dagen van je weken weg kunnen enorm overweldigend zijn. Het geeft rust als je al een beetje een idee hebt van wat je zou kunnen doen die eerste week. Gebruik je handboek, print ideeën van tevoren uit, maak misschien zelfs een eerste dagschema en pas die aan naar de voorkeuren van de camping. Zo hoef je niet én duizend miljoen mensen gedag te zeggen en daarnaast nog je programma voor te bereiden.
3. Houd contact met thuis, maar met mate. Als het even lastig wordt, dan is het heel makkelijk én geruststellend om eens even flink te spuien bij moeders of iemand anders. Dit biedt uiteraard eventjes soelaas, maar uiteindelijk moet je toch zelf weer op pad. Probeer vaste momenten af te spreken met jezelf dat je contact zoekt met Nederland. Op die manier krijg je een houvast, want thuis spreken = megafijn, maar voorkom je dat je vast komt te zitten in een sociaal isolement.
4. Accepteer dat het even wennen is. Rome is immers ook niet in één dag gebouwd, en als dat wel zo was geweest dan hadden er een heleboel mooie gebouwen nooit kunnen staan (en was het collosseum naar alle verwachting direct ingestort). Dit is niet anders bij het opbouwen van een nieuwe omgeving: het duurt gewoon even voordat je precies doorhebt wie je waarvoor moet hebben, voor je gewend bent aan je iets minder comfortabele bed, en je de beste manier om een voetbaltoernooi te organiseren onder de knie hebt.

Doe er mee wat je wilt, pas hem aan aan je eigen voorkeuren, maar bovenal: vergeet niet te genieten! Soms is het lastig om te bedenken dat het echt onwijs leuk gaat worden omdat het allemaal spannend is, maar dat wordt het wel, echt. Ik beloof het je.

Liefs,

Eline