Regiomanager de redders in nood

Tja, soms kan het zo zijn dat het campingleven je een beetje overweldigt en dan kom je er niet helemaal uit. Thuis kan je terug vallen op je familie en je kennissen, maar hier in het Franse gebied heb je het helaas te doen met jezelf en je collega’s. In deze blog lees je wat precies de regiomanagers doen en wat mijn ervaringen zijn met hun.

Regiomanagers

De regiomanagers kan je een beetje zien als de bezige bijtjes boven je die van camping naar camping vliegen om allerlei akkefietjes op te lossen. Heel Frankrijk is opgedeeld in regio’s, waarbij iedere regio zijn eigen manager heeft en deze persoon treed zeg maar op als jouw overste, die tussen jouw en de campingbaas staat, mocht er iets zijn.

Mocht je ooit een regiomanager nodig hebben, dan zal je eerst het hoofdkantoor moeten bellen. Hier staat eerst iemand jouw te woord, waarbij er gekeken wordt of je het niet zelf op een andere manier op kan lossen. Mocht dit niet het geval zijn, dan wordt er gekeken wanneer de regiomanager tijd heeft om te komen en dat kan soms eventjes duren. In de dagen die daarop volgen zal je nog eventjes af moeten wachten, maar als ze er eenmaal zijn, dan is je reddende engel er wel.

Mon expérience

Mijn ervaring met de regiomanagers ging ongeveer zoals volgt. Laten we zeggen dat er een misverstand was met een medewerker op de camping wat behoorlijk uit de hand liep. Nou was/is mijn Frans niet heel goed en ook niet heel slecht, maar hier kwam ik niet uit. Ik was er een beetje door ontmoedigd en na mijn eigen mede-animatoren op andere campings via Whatts-app te contacteren, werd mij verteld dat ik toch het kantoor moest bellen. Eén belletje naar het hoofdkantoor later en ik werd gerustgesteld dat een regiomanager in aantocht was; het duurde alleen vier dagen voordat ze er kon zijn, want ze zat net aan de andere kant van de regio…

Vier dagen later was de manager er eindelijk, en ik kan je vertellen, dat waren vier lange dagen afwachten voor mij. Het akkefietje was zeer snel opgelost en uiteindelijk hadden we nog een gezellige avond samen tijdens mijn laatste activiteit van die dag: het kampvuur. Nadat het vuur geblust was, ben ik gerustgesteld dat het verder opgelost was en mocht er verder opnieuw of andere problemen zijn, dan zou ik weer contact mogen opnemen. Die nacht bleef ze op de camping zelf en de volgende ochtend ging ze na de miniclub er weer vandoor met haar autootje, op weg naar een probleempje, wederom d e andere kant van de regio. Sanne, nogmaals hartelijk bedankt voor de hulp!

Tja dat was alweer de een-na-laatste blog van dit jaar. De volgende keer sluiten we af met een laatste wijze les, maar voor nu niet getreurd, want ik zie jullie snel weer terug. Voor zeg ik A tous ta leur, en to snel!