Het leukste vakantiewerk in 2024! Ben jij klaar voor een nieuw avontuur en ga je voor de zomer van je leven? Solliciteer dan nu

Regiobezoek en vele andere cadeautjes

Regiobezoek en vele andere cadeautjes

8 minuten
25-08-2018
TOP Animation

Week vier alweer, we zijn over de helft. En nu…? Nooit gedacht dat het zo snel kon gaan. Zoals jullie al hebben gelezen in de voorgaande blogs, maak ik hier een hele hoop mee. Dus het is nog geen tijd om sentimenteel te gaan doen, dat doen we op de terug reis wel. Dus hier gaan we weer, wat hebben we deze week beleefd?

 

The return of Korea

Ik liet het al een beetje doorschemeren in de vorige blog, mijn fanclub van Korea was er weer. Wederom drie dagen volop gebrekkig Engels, maar wel heel veel lol gehad. Karaoke, voetbal, zo’n beetje alle activiteiten kwamen voorbij en van alles werd volop genoten. Het enige wat wel een tegenvaller was, was de rij bij het sanitair. ’s Avonds laat werd er weer afgewassen, (soms jammer genoeg ook om half één!), maar dat hoort er gewoon bij. That’s what we call camping life I guess!

Ach, naast alle gebruikelijke spelletjes die ze mij hebben proberen te leren, waren de Koreanen er heilig van overtuigd dat het sjoelen een Frans spel was. AHUM, DAT DACHT IK DUS EVENTJES NIET! Aldus, er werd een klein toernooitje gespeeld met sjoelen. Resultaat: Zelfs hierin zijn Koreanen niet in te verslaan…. Hierna volgde nog een badminton activiteit, maar toen alle Koreanen mee gingen doen, was iedereen er heel snel klaar mee. Het was namelijk dat alle NL’ers, Engelsen, Duitsers en Fransen in de eerste ronde al uitgeschakeld waren door de Koreanen. Kortom; deze activiteit wonnen ze ook al.

 

Spontaan etentje en een bloemetje

Van alle mensen die hier werken moet ik toch zeggen dat de schoonmaakster een schat van een vrouw is. Continu is ze bezig en altijd zo vriendelijk! dus heel spontaan vroeg ze van de een op de andere dag of ik mee kwam eten. Tja nouja, waarom niet. Betaald de lieve muts mijn hele eten als we naar een restaurant gaan! Ze wilde er niks voor terug krijgen, was gewoon een actie uit liefde. Dat ging mij dus mooi niet gebeuren.

De dag erna ging detective Boom even speuren en weldra was ze gevonden op Facebook. Haar verjaardag is de eerste van September, dus daar gaan we wat voor organiseren! Naast dat ik dit had uitgedokterd, ben ik op zoek gegaan naar toch een klein bedankje, dus zijn we maar een bloemetje gaan halen. Nou, ze huilde nog net niet. Resultaat, zij is mijn Maman en Cherie, ik haar petit fils.

Maar hier was het nog niet klaar, wat heeft zij nu weer gedaan: zij heeft ook detective gespeelt! Krijg ik zomaar een bedeltje met mijn sterrenbeeld als cadeau! Nou, nu wordt de strijd wel heel erg om een lievelingscadeautje uit te zoeken, ik vind alles namelijk zo leuk dat ik krijg.

 

Van Kodakjes tot Polaroids

“Huh, die worden toch niet meer gemaakt?!!”. Nee dat dacht ik ook. De laatste twee families die vertrokken maakten dit soort foto’s, dus die werden ook weer voor mij gemaakt en gegeven. Mijn plakboek van deze reis begint aardig vol te raken hiero! Naast de foto’s kreeg ik ook nog zomaar een parasol van mijn favoriete musical; Mamma Mia. Bleek dat de vader van één van de kinderclub kinderen daar heeft gewerkt als backstage-medewerker! Dus tja, die moet ook mee terug, maar de vraag rest; HOE?!!!

Naast al deze cadeaus ontvang je ook soms cadeaus in de vorm van hele families! Ik moet zeggen dat ik het hier goed uithoud zonder mijn familie, (desondanks wil dit niet zeggen dat ik geen contact met hun heb), maar wat is het fijn als je een soort surrogaatfamilie vindt die je een gevoel van thuis geeft! Niet alleen mocht ik mee eten met lunches of avondeten, ook zorgden voor ze leuke vragenrondjes, quizjes en dilemma’s die het allemaal weer heel moeilijk maakten om afscheid van hen te kunnen nemen! Heel vaak gebeurde dit dan ook met een hele stoere houding, maar wanneer iedereen de hoek om was, viel er wel een hele stille traan die vaak gevolgd werd door; “Hè verman je, komt goud, kop d’r veur en doorgaan! We gaan niet nu sentimenteel doen, want dan huilen we een riviertje!”.

 

Regiobezoek en een spontaan chaotisch kampvuur

Jaja, ik heb niet één, maar twee keer mogen genieten van een regiohulp! Dit keer was Sanne de gelukkige om 4 uur te reizen naar mijn camping. Dus toen ze hier aankwam, ringelde mijn telefoon. “Hey Timo, Sanne hier. Uhm waar ben jij want ik ben op jouw camping!”. Ahum Sanne, vijftig meter van je vandaan waarschijnlijk, ik kom eraan.  Aldus Sanne gevonden bij gekletst en toen kwam de vraag; “Wat doe je vanavond nog?”. Uhm we zouden de speurtocht gaan doen waarover ik in mijn vorige blog had verteld, maarja die mag jammer genoeg niet doorgaan, dus we gaan nu een kampvuur houden. “O wat leuk! Waar?”. “Boven bij de verhoging van het zwembad en nee ik heb nog nooit eerder een kampvuur gemaakt, tenminste niet op deze camping”: was mijn respons.

Een geslaagd kampvuur lijkt mij

Dus zoals je misschien al wel kan raden duurde het eventjes voordat ik mijn kampvuur aan had en dat was ook wel even zweten moest ik zeggen. Natuurlijk willen alle kinderen helpen en dat leek mij nou niet echt een goed idee. Aldus, de ouders en ik werden vuurmeesters en hielden de vlammen in de gaten. Een groep Engelsen kwamen erbij en die hadden marshmallows mee, dat zorgde ook weer voor het nodige plezier en genot.

Maar toch ontbrak er één ding; kampvuurliedjes! En daar had ik nu net niet aan gedacht… Wat gaan we dan in hemelsnaam zingen? Dus we zijn Berend Botje, Witte Zwanen Zwarte Zwanen, en nog veel meer gaan zingen, maarja, op den duur zijn ook deze op. Gelukkig hadden we Sanne die aankwam met een of ander lied dat ging over iets met “Over the sea”. Geen idee, maar het was wel heel gezellig! Na een uurtje werden naast de vlammen ook de stemmen gedooft en ging iedereen weer terug naar de eigen tent.

 

De zoektocht naar Sanne

*Ringtone van mijn telefoon* “Uhm Timo, ik moet op L zijn, maar ik kan het niet vinden en heb al heel vaak om hulp gevraagd. Kan je mij alsjeblieft helpen?!!”. Natuurlijk, waar ben je dan? “ja nou dat is ook heel grappig, dat weet ik ook niet, maar ik heb denk ik de hele camping wakker gemaakt met de auto dus ik durf hem niet meer uit en aan te doen om te gaan kijken waar ik ben. Ik zal even kijken hoor! Ja ik  sta ergens bij G!”. Kom eraan!

Dus wat bleek ze moest gewoon rechtdoor, maarja, het was zo donker dat ze het weggetje niet vond. Achja patrouille Timo helpt. Dus toen Sanne eindelijk haar plekje had gevonden, die maar 150 meter verder was (maar dat doet er verder niet toe hè Sanne 😉), moest de pop-up tent nog uit de auto en daarna was ze nog niet klaar. “Ik moet eigenlijk ook nog naar de wc…”. Dus weer via binnendoor weggetjes naar het sanitair en fijne nacht gewenst.

 

 

Dus zoals u ook nu weer heeft kunnen lezen, heb ik weer heel veel meegemaakt deze week. Ondertussen puilt mijn reisjournaal/plakboek uit van alle tekeningetjes, polaroids/kodakjes en nog vele andere dingen en houd ik ook nog angstvallig mijn koffer in de gaten, omdat die ook uitpuilt van de vele cadeaus. Geen idee wat volgende week gaat gebeuren, maar als ik nog meer cadeaus krijg dan vrees ik dat mijn koffer gaat protesteren. Dus ik zie jullie volgende week weer, mits mijn koffer niet bezwijkt!

WELKOM BIJ DE CLUB

  • Wij zijn 24/7 bereikbaar voor vragen en begeleiding terwijl je aan het werk bent
  • Je slaapplek is een huisje op de camping
  • Wij regelen alle administratie met de camping

Werken in Frankrijk?

Klik dan hier!

Werken in Nederland?

Klik dan hier!

Ik wil herinneringen voor het leven gaan maken!

Weet je nog niet of je jezelf deze zomer op een camping ziet als entertainer? Twijfel je nog of dit bij je past? Doe de test om er achter te komen of je deze zomer nog staat te stralen op een vakantiepark!

Doe de match test!