Opgegeven of overwonnen?

Iets maar dan twee weken na vertrek, teruggekeerd uit Frankrijk, in mijn eigen woonkamer, achter de laptop. Nu vragen jullie je vast af ”Teruggekeerd? Eigen woonkamer? Wat is er gebeurd?”. In deze blog sluit ik mijn avontuur, 3,5 weken te vroeg, af met een heel klein beetje pijn in mijn hart…

Op 7 juli stapte ik samen mijn mijn toppers van collega’s Muriël en Janiek het vliegtuig in. Vanaf Schiphol vlogen we naar Lyon. De reis werd voortgezet met de trein en een voor een verlieten we de coupé. Het grootste avontuur van deze zomer stond op me te wachten! Vol enthousiasme startte ik mijn eerste week op de camping. Ik had een Franse collega waarmee ik samen het animatieteam vormde. Er kwamen langzaam maar zeker meer en meer gasten aan op de camping, ik had er zin in, en de kids ook!

Op de tweede dag (ja, toen al….) sloeg voor mij het noodlot toe. Een aantal jaar geleden heb ik tijdens een fanatiek wedstrijdje skiën een lelijke val gemaakt. Dit heeft ervoor gezorgd dat er een constante vochtaanvoer is tussen de zenuwen en pezen van mijn hand. Klinkt ingewikkeld, is het alleen niet! Compleet ongevaarlijk, soms zeer pijnlijk, maar ook te verwijderen. Tijdens een potje pingpong met de meest fanatieke jongens van de camping is dit helaas teruggekeerd. De mensen die mij goed kennen en op dit moment in de lach schieten, ik vergeef het jullie! Ik weet inderdaad dat dit echt typisch iets voor mij is…..

Mijn camping bood naast het gewone animatieprogramma ook andere activiteiten aan, waaronder kanovaren en een bomenparcours. Super leuk natuurlijk! Helaas heb ik in overleg met de campingbaas de conclusie getrokken dat dit in combinatie met mijn terugkerende blessure, zeker in het hoogseizoen, lastig uit te voeren zou zijn. Samen met mijn regiomanager (die overigens echt een pluim verdient voor al haar harde werk) Marloes is er gezocht naar een oplossing; ik ging naar een andere camping om mijn zomer daar voort te zetten.

Ik reisde, in het holst van de nacht en over de meest steile hellingen ooit, samen met Mitchel en Charlotte af naar een camping in de Ardêche waar ik verwelkomd werd door een team van drie collega’s. Yoets, Mees en Kelly hebben mij een week lang meegenomen in hun avontuur. Ik ben dikke vriendjes geworden met Lenny de Vos en werd de eerste dag ingewijd door mijn lieftallige collega Mees tijdens de Splash Dance in het zwembad.

Helaas was de overplaatsing in combinatie met de emotionele rollercoaster van de week ervoor mij niet in de koude kleren gaan zitten. Dagelijks belde ik met Marloes om elkaar op de hoogte te houden van hoe het ging (wat door mijn megagoede bereik meestal alleen ging wanneer ik onder de grootste boom van de camping ging staan, haha).

Uiteindelijk heb ik de beslissing gemaakt om terug te keren naar huis. De eerste vraag die ik mezelf stelde na het nemen van deze beslissing was of ik dan niet op zou geven. Opgeven zit namelijk niet in mijn systeem en bestaat niet in mijn woordenboek. Aan de andere kant realiseerde ik me dat ik misschien ook wel een overwinning had behaald. Twee weken doorzetten terwijl je je emotioneel bevindt in een storm van gedachten vraag namelijk nogal wat van je. Het plezier van de superlieve kids op de camping staat voor mij op nummer één, en ik voelde me op dat moment niet in de positie om hen en mijzelf de zomer van hun leven te kunnen bezorgen.

Afgelopen zaterdag ben ik daarom terug afgereisd naar Nederland. Mijn avontuur is helaas te vroeg afgelopen, maar ik kijk er, nu ik langzaam maar zeker de rust weer terugvindt, toch erg positief op terug. Ik heb constant mensen om me heen gehad die me steunden en me voorzien hebben van advies. Mijn regiomanager Marloes en Mitchel hebben me gestimuleerd om alles eruit te halen wat erin zat op mijn nieuwe camping (en ondanks de tranen die ik bij ze heb gelaten ben ik ze daar enorm dankbaar voor). Yoets, Mees en Kelly hebben me opnieuw laten lachen en me alle ruimte gegeven om tot rust te kunnen komen in een voor mij nieuwe omgeving. Jullie zijn toppers en ik wens jullie nog heel veel succes deze zomer!

Dit was hem dan, mijn avontuur. Ondanks mijn vervroegde terugkeer, ben ik blij dat ik het gedaan heb en zou ik iedereen die kriebels krijgt van dit geweldige werk zeker aanraden om volgend jaar het avontuur aan te gaan!

Salut et bonnes vacances!

P.S. Meesie als je dit leest; voor mij ben jij alvast animateur van het jaar! En bedankt dat je me toch nog een keer helpt geholpen met afdrogen nadat ik hier een half uur om hebt gezeurd…