Nog even geen afscheid nemen

Ik had verwacht dat ik na zeven weken in Zuid- Frankrijk doorgebracht te hebben wel zou snakken naar mijn Hollandse huisje. Dat ik, al zou ik moeten rennen, nog vóór 26 augustus veilig bij mijn ouders op de bank zou zitten. Maar het tegendeel bleek waar.

Ik, een angsthaas als het gaat om alleen zijn, besloot mijn vriendje op te wachten in Parijs. Maar omdat hij nog aan het feesten was op Lowlands, zou ik twee dagen alleen moeten doorbrengen. Alleen. In een hotel in Parijs. En daar had ik stiekem nou zoveel behoefte aan. Waarom? Omdat ik me bijna twee maanden lang naar anderen had moeten richten. Dat was niet erg, zeker niet. Ik had er zelfs van genoten. Maar het leek me aan de andere kant ook weer zo heerlijk om even helemaal niets te moeten. Lekker uitslapen tot elf, twaalf uur. Eten wat en wanneer ik zin had. Urenlang appen en bellen.

Bordeaux-Parijs

En dat deed ik dan ook. Voordat ik naar Parijs ging had ik een afspraak in Bordeaux, met een vriend van mijn vader. Die dag vloog voorbij, het was heerlijk om bij te kletsen na zo’n lange tijd. Van Bordeaux nam ik de trein naar de hoofdstad. Rond een uur of elf ’s avonds kwam ik daar aan. Ik had een louche hotel in het veertiende arrondissement. Na een lange nacht besloot ik naar het centrum te lopen en een paar uurtjes te winkelen. Aan het eind van de middag brak de hemel open en stopte het niet meer met regenen. Toen voelde ik pas hoe moe ik was. Vroeg naar bed!

‘Van mij’

De volgende ochtend mocht ik alweer inpakken en nam ik de metro naar het station. En daar trof ik eindelijk mijn liefde!! Het was zo fijn om iemand die zo dichtbij staat na bijna twee maanden weer te kunnen knuffelen. Toen viel er ook echt een hele last van mijn schouders. Even nergens meer op letten, niet meer alleen de weg moeten zoeken, niet meer in mijn eentje iemand aanspreken, niet meer alleen slapen. Nu waren we samen! En tegelijkertijd kon ik hem nu ook het land, dat na al die weken een beetje van ‘mij’ was geworden, laten zien. De twee dagen die volgenden bestonden uit heel veel kletsen, lekker uit eten, chillen en meer dan genoeg wijntjes. De terugreis naar Amsterdam vloog voorbij. Door dat kleine weekje te blijven hangen in Frankrijk kon ik met nieuwe energie terug mijn Nederlandse leven in.