N’est pas les Pays-Bas ici

Bonjour,

Eindelijk mijn eerste blog vanaf locatie. Gisteren was het dan eindelijk zover, mijn vertrek naar Frankrijk. Eerst had ik nog even een tussenstop te gaan in Rotterdam. Daar moest ik nog  een toets interculturele communicatie en touroperating overdoen. Heerlijk twee uur lang communicatie modellen toepassen op een casus over Kirgizië of all places. Gelukkig stonden m’n ouders me al op te wachten en konden we meteen vertrekken richting la belle France. Eenmaal bij Antwerpen aangekomen begon het gesodemieter al FILE!!!  Uiteindelijk hebben we van Antwerpen tot Lille in de file gestaan en hierdoor kwamen we 3 uur later aan dan gepland. Maar dat mocht de pret niet drukken.

Vanmorgen heb ik kennis gemaakt met mijn collega’s, omdat Domaine du Pré een redelijk klein park is zijn dat er niet bijzonder veel. Heel gunstig voor mij aangezien ik niet de beste ben in het onthouden van namen.  De naam van mijn collega animateur zal ik in ieder geval onthouden, en ik maak serieus geen grapje, zijn naam is Nicola en studeert Nederlands. Dit was voor mij wel erg handig vandaag want ik merk gewoon dat het Frans nog best wel erg moeilijk te begrijpen is. Ik heb vandaag overleefd op half Frans/Engels en handen en voeten werk. Je kunt het vergelijken met Party & Co, verboden woord als je een woord niet weet en het uitbeelden als iemand het dan nog niet snapt.  Het is gelukkig nog niet zover gekomen dat ik dingen moest gaan tekenen.

Ook ben ik op de fiets naar Coëx geweest om boodschappen te doen. In tegenstelling van wat ik van veel anderen hoor had die van mij wel een bagagedrager, min de bagagebanden dus uiteindelijk had ik er ook niet veel aan. De omgeving hier is super mooi. De camping ligt een beetje afgelegen waardoor je een stukje moet fietsen voordat je in de echte bewoonde wereld terecht komt. Lekker crossen op je fietsje tussen die auto’s en het haalde wel een beetje de wielrenster in me naar boven. Toen ik de eindsprint maakte van een heuvel af was ik helemaal vergeten dat ik 20 minuten later ook dezelfde heuvel weer op moest fietsen met een tas vol boodschappen op m’n rug. Toen ik dit aan m’n baas vertelde zei hij alleen “N’est pas les Pays-Bas ici, bienvenue á le Vendée”.