Mijn allermooiste herinnering aan animatiewerk

Deze maand zie ik een hoop zomerse en zonnige plaatjes voorbij komen op Instagram. Het lijkt wel alsof echt iedereen verlangt naar de zomer en dat gevoel herken ik ook in mijzelf. Januari is voor mij haast een van de drukste maanden en dit jaar lijkt het wel alsof echt alles tegelijk komt.Tussen alle deadlines en tentamenstress voelt het daarom goed om aan deze blog te schrijven en terug te kijken naar alle mooie herinneringen van drie zomers vol met animatiewerk.

Mijn mooiste herinnering

Eén herinnering is mij altijd bij gebleven. Het was mijn eerste keer animatiewerk op een camping aan de zuidkust van Bretagne. Ik werkte toen als enige Nederlandse animatrice en had verder alleen maar Franse collega’s. Dit was af en toe best lastig en er waren echt wel momenten dat ik er even doorheen zat. Die zomer blogde ik ook voor Team4Animation en in een van die blogs schreef ik over een aantal dingen die ik vooral miste. Als je mij wat beter kent dan weet je hoe lastig ik ben met eten. Ik hou erg van neutraal en vertrouwd eten, dus ook dat was zeker een ding wat ik wel miste. Nu had ik die zomer een erg grote behoefte aan knakworstjes en dit schreef ik in mijn blog. De blog werd geplaatst en natuurlijk gelezen door mijn grootste fans, namelijk mijn ouders, maar het is lastig te bedenken wie zo’n blog allemaal krijgt te lezen. Het staat bovenal op het wereldwijde web dus iedereen kon dit lezen.

Een grote verrassing

Er ging wat tijd overheen en ik vond steeds meer mijn draai op de camping. Het programma liep door en op een dag was ik samen met mijn collega op weg naar het zwembad om splashdance te geven. Voor het zwembad riep een Nederlands meisje naar mij of ik “Michelle” was. Nu had ik dit meisje nog geen enkele keer op de camping gezien en ik was dus nogal verbaasd dat ze wist wie ik was. Maar ik moest in ieder geval even meelopen naar haar tent, want ze wilde mij iets geven. Nog verbaasder liep ik achter haar aan en nog geen 5 minuten later stond ik met een blikje knakworstjes in mijn hand voor haar tent. Wat bleek: het waren echte bekenden van Team4Animation en zij hadden gelezen op mijn blog dat ik op de camping werkte. Omdat ik had geschreven dat ik knakworstjes miste, hadden ze dat meegenomen. Ik denk niet dat ik dit ooit nog zal vergeten. Zoiets klein maakte toen echt een wereld van verschil en ik had toen nooit gedacht wat een blog teweeg kon brengen.

Naast dit specifieke moment zijn er natuurlijk zoveel meer herinneringen om op terug te kijken, maar vooral de momenten waarop ouders naar je toe komen om je te bedanken voor de zomer zullen je altijd bij blijven!