De laatste week en Sinterklaaskindjes

Hoi piepeloi!

Voor mij is de laatste week als animatrice alweer aangebroken. Wat is de tijd snel gegaan, ongelooflijk zeg. Op mijn laatste vrije dagje morgen hoop ik nog wat leuks te kunnen doen, want vanaf volgende week mag ik weer aan de bak met de studie.

Allereerst wil ik even kwijt dat het hier momenteel erg koud is. Ik zit hier met mijn Team4Animation-trui, lange broek en Timberlands (en uiteraard nog wat andere kledingstukken) binnen een blog te typen, en nog heb ik het vreselijk koud. Misschien duik ik zo wel het zwembad in. Het zwembad is namelijk verwarmd en overdekt als het regent.

Vandaag zijn er ontzettend veel kinderen jarig, om precies te zijn 3. Na een korte rekensom ben ik erachter gekomen dat het vandaag precies negen maanden geleden is dat het Sinterklaas was. Ik geloof dat er dus zeker wat Sinterklaaskindjes op de camping rondlopen! In de miniclub hebben we vanochtend dan ook gezongen in het Frans, Nederlands en Engels voor alle drie de jarige kindjes. Er werd getrakteerd, er werden cadeautjes uitgewisseld en het was echt een klein feestje vanochtend, ondanks de regen.

Het restaurant waarboven ik slaap

Ondertussen begint zelfs het zonnetje een beetje te schijnen. Heel twijfelachtig breken wat straaltjes tussen de dikke wolkendeken door. De weersvoorspelling is hier in de Vogezen ontzettend onbetrouwbaar, dus het is nog niet goed te zeggen wat het weer de komende dagen gaat doen. Hopelijk kan ik nog een beetje bruin worden van het werken in de zon de laatste dagen.

Komende zondag is mijn ‘eerste laatste dag’. Daarmee bedoel ik te zeggen dat ik overmorgen mijn laatste zondagje als animatrice ga draaien, beginnend met de welkomstborrel om 11.00 uur ’s ochtends, waar er ook daadwerkelijk al wijn gedronken wordt. Daarna wordt het aftellen, en over precies een weekje zit mijn werk er hier alweer op. Het is bizar.

Komende week heb ik een thema van een paar weken verderop vast aangehaald, ‘De wereld rond’, gezien het thema ‘Minions’ mij absoluut niet aanspreekt. Het fabriceren van Chinese hoedjes, snackboxen à la McDonald’s en leeuwen zoals ze te bewonderen zijn in de Savanne zie ik al helemaal zitten. Zo meteen start ik met het voor het laatst voorbereiden van de knutselwerkjes van de komende week.

Ik denk dat het ook wel goed is als ik straks weer aan de studie ben. Het wordt weer een ware cultuurshock, want op dit moment heb ik niet echt het gevoel dat ik ooit in Nederland gewoond heb. Voor het omschakelen heb ik welgeteld één dag de tijd; wat mij betreft precies genoeg.

Lieve lezers, ik hou jullie op de hoogte van de laatste loodjes.

Bisous et plus!