Je m’appelle…

Le 13 juillet

Bonjour tout le monde,

Het blijft toch lastig. Al die namen. Toch begin ik er steeds beter in te worden om op kort termijn veel namen uit mijn hoofd te leren. Dus ik ben supertrots op mezelf. Toch gaat dit nog af en toe verkeerd… En niet alleen bij mij XD…

• Nederlandse namen makkelijk: Jan, Koen, Maartje; maar ook Oete, Julka, Lené uuh uuh… Quoi?
• Engelse namen, die gaan ook nog wel… Maar de Fransen namen, bij voorstellen… Ik ben blij dat ik een inschrijfformulier heb, waarop ik die even kan nalezen.
• In het begin de namen leren van mijn collega’s. Dit betekent: heel goed opletten wanneer mensen elkaar groeten (Salut…….), vaak het inschrijfformulier voor de lunch doornemen en natuurlijk alles opschrijven in mijn groene notitieboekje.
• Nu valt het mee, maar afgelopen week had ik een stortvloed aan Nederlandse blonde meisjes die allemaal op elkaar leken… Tja, en dan heten ze op een gegeven moment allemaal Floortje.
• Er is iemand jarig: Superleuk! Bij de lampionnenoptocht stoppen we voor de bar om een verjaardagsliedje in het Frans, Engels en natuurlijk Nederlands te zingen. “Lang zal Tjelte leven! Lang zal Tjelte leven!” De jarige vond het superleuk. Zo leuk dat hij niet eens doorhad dat ik zijn naam verkeerd zei… Sorry Tjeerd… 😉

• Wat betreft mijn naam: ik ben al meerdere keren door mijn collega’s Camille genoemd. Maar dat gaat nu goed hoor ;).
• Wil je dat alle kinderen je naam leren kennen? Bij een quiz of een spel heb ik altijd de volgende vraag: Wat is mijn naam? Heel slim: één keer bleef een team namen roepen totdat ik reageerde.
• Maxime is in Frankrijk voornamelijk een jongensnaam… Dus ik ben al meerdere kinderen tegen gekomen die ook mijn naam hebben.
• Niet alleen kinderen, maar ik heb ook nog twee mannelijke collega’s die Maxime heten. Laat ik zeggen dat het een bijzonder moment is wanneer de meerderheid aan tafel Maxime heet…
• En ik moet natuurlijk niet vergeten te noemen dat Maxime hier een knappe verschijning is! (maar welke is de vraag XD!)

Bisous Maxime