Het Leven als Animatrice

Wow! Ik ben op de helft van mijn ‘vakantie’ hier! Langzaam ben ik gewend geraakt aan het stokbrood, het eten op late tijdstippen en het immer te laat komen van iedereen. Ook heb ik de nadelen van het typische campingleven geaccepteerd: altijd afwas, vieze voeten en overal zand. Helaas heb ik ook moeten wennen aan het slechte weer… Maar, ik heb de afgelopen maand ook een aantal aspecten van het leven op deze planeet ontdekt die voor mij geheel nieuw waren.

Een nieuw inzicht dat ik hier in het zuiden van Frankrijk heb verworven is dat een toiletbezoek tijdens de miniclub nooit saai is. Wanneer één kind in de miniclub mompelt: ‘ik moet naar de wc’, dan verstomt het geluid van knutselende kinderen en dringt het achtergrondkoor zich op de voorgrond met een niet te negeren gezoem ‘dat zij óók moeten’. Zo wordt een simpel toiletbezoekje een waar groepsuitje waarmee het programma dagelijks gevuld kan worden. Als er niet en masse naar de wc wordt gegaan, omdat iemand bijvoorbeeld heeft aangegeven dat het al per ongeluk in de broek is gebeurd, kan het tripje ook nog een interessante wending krijgen. Zo bleek eens onderweg naar de tent dat hij toch nog steeds moest, waarna ik een kwartier heb zitten wachten terwijl hij geluiden produceerde waarop de gemiddelde oermens jaloers kan zijn…

Waar het overdag draait om massa’s toiletgangers, gaat het ’s nachts om hordes vliegen. Iedere avond voer ik mijn War on Flies. Hoewel ik mijn kamerdeur gedurende de hele dag angstvallig dichthoudt (net zoals het raam), slagen zij er iedere keer weer in de door mij opgetrokken barrière op magische wijze te omzeilen. Dat heeft als gevolg dat ik iedere avond opnieuw op jacht moet naar deze hyperactieve vliegende mormels. Gelukkig is mijn aanpak de afgelopen weken flink geëvolueerd en heb ik een aantal wijsheden kunnen opstellen die ik graag met de beginner deel:

1. Ga altijd voor The Kill. Een vlieg voelt je twijfel en zal gegarandeerd ontsnappen aan jouw (geïmproviseerde) mepper.
2. Gaat er de eerste vlieg zeer snel heen? Dan zijn het er meer dan één!
3. Laat nooit je deur openstaan, dit vormt direct een éénrichtingsverkeer richting jouw kamer. Doe dit ook vooral niet als dit als doel heeft om een vlieg (bijvoorbeeld de laatste…) je kamer uit te jagen. (Hierbij verwijs ik u ook graag door naar regel 1).
4. Koop een vliegenplakstrip en zorg ervoor dat je de tijd hebt nadat je hem hebt opgehangen. Ga rustig zitten, neem wat te drinken, en aanschouw hoe zij zich één voor één vastplakken.

Al deze tips zijn veilig thuis, of in het buitenland, uit te proberen. Ze zijn (doch niet wetenschappelijk) getest en allen succesvol gebleken.

Het laatste, enigszins nieuwe, aspect van Het Leven als Animatrice is het gigantische ontzag wat de (meeste…) camping gasten voor je hebben. Dit uit zich bij kinderen in talloze frutselcadeautjes (papieren bloemetjes, tekeningetjes en stenen van het strand), in imitaties van jou tot het kleinste detail en in verdrietige gezichtjes bij het vertrek van de camping. Hoewel het één leuker en vleiender is dan het ander werkt het allemaal motiverend! Ook volwassen campinggasten laten soms een waardering blijken, bijvoorbeeld met gratis biertjes, rollen koekjes (goed blijven eten, hullie!) en jou in het water gooien na het waterpolo (ik zie het liever als een daad van enthousiasme…)!

Al met al is de parallelle wereld van Het Leven als Animatrice niet zo slecht. Ik denk dat ik het hier nog wel vier weken kan uithouden!