Het avontuur begint!

Zoals je al hebt kunnen lezen in mijn vorige blog ging mijn reis met  de Thalys niet zo vlot. Desalniettemin ben ik toch op mijn camping gekomen en ben ik direct de eerste twee dagen bezig geweest met dingen voor te bereiden, maar zoals het tussenkopje al zegt, ook dit verliep niet volgens plan. Nadat ik mijn planning had bekeken (die ik van het hoofdkantoor aangeleverd krijg), kwam ik erachter dat er al direct een heleboel activiteiten verdwenen, zoals de wekelijkse shows! Hiernaast was ik zo overweldigd door de planning met zijn activiteiten dat ik er niet meer van overtuigd was dat ik animatiewerk kon doen. Dus hier ging belletje #2 naar het hoofdkantoor. Er kon iemand langskomen, maar dat ging nog twee dagen duren, dus tot die tijd zou ik het uit moeten houden. Als dat maar goed ging….

Zwetende handjes, enthousiaste kinderen en stijgende stresslevels

Dus nadat ik deze twee dagen tot in detail had uitgewerkt gingen we toch écht van start. Met trillende handjes stond ik dan in mijn eentje in de kinderclub en wat gingen we maken: wasknijperdiertjes. Dus daar gingen we in 4 talen en tot mijn verbazing had iedereen lol! Hierna volgde de splashdance, met ’s middags een sportactiviteit, ’s avonds een minidisco en we sloten af met een voetbalwedstrijd. Kortom, deze hele dag heb ik de nodige litertjes bij elkaar gezweet en steeg mijn stress met 500%, maar iedereen heeft het, ondanks mijn gestress, wel erg naar hun zin gehad.

Twee dagen later kwam er iemand en die kwam niet te laat. O wat had ik dat nodig. Na een korte rondleiding en wat water te hebben gedronken, gingen we er even voor zitten. Wat bleek, het ging gewoon lekker. Ik moest er nu alleen nog zelf in gaan geloven. Het advies dat ik dan ook kreeg was; VERTROUW IN JEZELF & HAAL WAT VAKER ADEM! Nadat we nog iets hadden gedronken, ging ze er weer vandoor, 4 uur terug in de auto vanwaar ze kwam uit Frankrijk.

Koreanen, dierenspel en verschillende nationaliteiten

Naarmate de dagen volgden begon ik steeds meer mijn gang te vinden in de camping. Mijn Frans werd vloeiender, de omgang met de gasten en ga zo maar door. Ik leerde verschillende nationaliteiten kennen. Naast de gebruikelijke Fransen, NL’ers, Duitsers en Engelsen vond ik Denen, Italianen, Spanjaarden én…. KOREANEN?!!!! Ja, je leest het echt goed, en nee niet een kleine groep, nee 192 om precies te zijn. Ook al hoefde ik ze niet te animeren, want ze hadden namelijk hun eigen team daarvoor, ze deden maar al te graag mee met de kinderspelletjes bij de miniclub.

Familie de Hond

Hierna volgde het dierenspel en voor de mensen onder ons die niet weten wat dat inhoud, de kinderen moeten dan “ontsnapte dieren” zoeken over de hele camping. Wat was het gevolg: 5 groepen kinderen met verschillende nationaliteiten die als kippen zonder koppen rond gingen rennen over de camping op zoek naar de “ontsnapte dieren”. Naast het feit dat de ouders hebben genoten van dit spektakel, natuurlijk zittend op hun kont bij de tent, heb ook ik heel erg genoten van alles. Voornamelijk om de ouders die de vermiste dieren speelden. Nou moet ik zeggen dat de top drie bestaat uit een roekoeënde duif, een drietal kippen, maar mijn favoriet gaat uit naar het hondenkoppel.

Voetbal spelen in de bramenstruiken en een muziekquiz zonder box, die in het water valt

Nee, ook dit is geen grapje…. Wij waren zéér enthousiast voetbal aan het spelen en toen ging hop de voetbal door de struiken. Dus ik zei heel nonchalant: ‘Wacht maar even, ik haal hem wel.’. Nou dat heb ik geweten ook! Ik zag de bal niet zo 1, 2, 3 liggen dus ik dacht oké, we gaan heuveltje af. Dat heuveltje bleek een wonderbaarlijke 20 meter te zijn, onder een hoek van 135 graden, omlaag. Dat was al pijnlijk op zijn manier, maar toen ik daar aankwam was de bal, je raad het al, nergens te bekennen. 10 minuten gezocht en toen gaf ik het op. Maarja toen moest ik óók nog omhoog…. Dus al klimmend, uitglijdend en alles wat ik niet kan omschrijven hier wegens netheidsregels, val ik tamelijk niet bijzonder hard en glij languit met mijn armen en benen over de bramenplanten die ik op de heenweg had gemist. Resultaat: ik zit momenteel onder de sneetjes, plekjes en bobbels en ik vind nog overal doornen in mijn kleding. Uiteindelijk na mijn 4^de poging was ik boven, zonder bal, 30 sneetjes rijker, maar vooral uitgeput.

En voor iedereen die denkt: “Hopelijk had hij niks meer gepland voor de avond.”, nou jongens dat was dus wel het geval. Het was namelijk tijd voor de muziekquiz van de week. Iedereen was enthousiast, volop Nederlanders en we zitten er klaar voor. Drup, drup, heleboel drup. O nee…, ja hoor!, het regent niet, nee het hoost! Wind, regen en heel veel onweer vanuit het niets. Dus massaal met zijn allen naar binnen, waar iedereen rustig zat te eten. Tja wat doe je dan….. Ik mocht het niet binnen voortzetten, maar iedereen wilde doorspelen. Daarnaast was eerder deze week mijn muziekbox gestolen, dus raad eens wat we hebben gedaan: provisorisch rond de verschillende tafels gelopen om quiz voort te zetten. Na 33 bekende nummers waren de winnaars niet meer weg te houden van hun prijs; een wc-rol.

Lekker marshmallows roosteren bij het kampvuur met mijn fans

Niet getreurd, deze week heb ik ook mijn hoogtepunten gehad. Momenteel heb ik 3 liefdesbriefjes, 5 vriendschapsverzoeken op Facebook en een hele fanclub aan Koreanen en begin ik in Zuid-Korea beroemd te worden. Ergens rond in deze week heb ik ook heel heerlijk met de mensen samengezeten en heerlijk van vele kampvuren genoten. “Lust je ook een marshmallow?”. Nou als ze echt op moeten waarom niet! Dus we hebben nog erg genoten van alles wat hier is gebeurd en hebben nog alles door besproken.

Dus voor iedereen die zit te denken wat beleef je nu in zo’n week, een heleboel! Ondertussen dat ik dit typ, zit ik nog de doornen uit mijn kleren te halen en te sukkelen van vermoeidheid. Bij deze houd ik er denk ik ook maar mee op, want volgens mij heeft deze blog alweer meer een essay formaat gekregen.