Frans Eten: do or don’t?

Kikkerbillen, slakken, schimmelkazen… Bluhh!! De allereerste etenswaren waar aan gedacht wordt bij het noemen van de Franse cultuur staan niet bovenaan het lijstje van de meeste vakantiegangers. Toeristen (lees: Hollanders) verkiezen liever eindeloos veel baguettes en meegebrachte knakworsten boven hetgeen wat onze Franstalige vrienden in het schap hebben liggen.

En jij? Als animateur ben je zeer zeker geen toerist, sterker nog, je bent niet eens op vakantie. Voor zeven weken of meer ga je deel uitmaken van een cultuur die enorm verschilt van wat je gewend bent. Je woont even ergens anders en dat betekent dat je je ook ‘even’ moet aanpassen aan hoe het er daar aan toe gaat. Daar hoort van alles bij: je houding, gedrag, taalgebruik, tutoyeren en vousvoyeren…

Maar ga je je ook aanpassen op het gebied van eten? Wat nu als je maar een heel beperkte eter bent en weinig lust? Ga je dan alle Franse etentjes afwijzen en met je pizza in je caravan zitten? Durf je de kikkerbillen aan of blijf je op afstand? 😉 Wat doe je als je twijfelt?

‘Ja’ zeggen

Mijn ervaring is dat het al helpt om ‘ja’ te zeggen tegen alles wat je aangeboden wordt. Nodig je baas je uit om mee te eten met de familie? Doen! Vraagt die ene Frans jongen je mee naar de plaatselijke barbecue? Allez! Zo ben je er ook even uit en leer je veel over de gewoonten van de mensen waar je je tussen begeeft.
(Ik heb trouwens wel ooit een aanbod van mijn baas voor een etentje afgeslagen en dat werd niet erg gewaardeerd. Afwijzing schijnt in Frankrijk, hoe netjes je het ook doet, net iets onbeleefder te zijn dan in Nederland. Toch vind ik dat je niet over je grens moet gaan: als jij een paar uurtjes alleen wil zijn bedank je vriendelijk en zeg je dat je morgen wel komt eten. C’est tout!)

Op camping Le Douzou in de Dordogne heb ik zeven weken gestaan, als enige animatrice. Ik was dus vaak alleen in de vrije uurtjes en daarom zocht ik zoveel mogelijk mensen op om mee te eten of even mee te kletsen. Dat maakte ook dat ik me elke donderdagavond inschreef voor de suprise- avond. Dan kwam er een kok die volgens een thema kookte. ’s Avonds kwam er een band en werd er gedanst.
We wisten niet altijd van te voren wat er precies gekookt werd.. Spannend dus!

’s Middags warm eten, ’s avonds een boterham

Ik heb letterlijk álles voorgeschoteld gekregen. Van Paella (had ik nog nooit gegeten) tot eend, vleesbuffetten en barbecues. Want ja, ze zijn wel in het vlees daar in het zuiden. Ook at ik soms ’s middags warm en ’s avonds een boterham, wat ik in het begin vreemd vond. Maar het is daar normaal, en daarbij: ’s avonds had ik veel minder tijd om te koken, dus het was ook nog eens heel praktisch!

Ik vond letterlijk alles wel lekker maar dat geldt natuurlijk niet voor iedereen. Over het algemeen zijn Nederlanders niet zo’n fan van eend en lever vanwege de overheersende smaak. Als je het nooit probeert zal het ook nooit weten denk ik altijd. En daarbij: ik at ook echt wel een keer pizza of friet hoor! Het is tenslotte toch een beetje vakantie!