EPILOOG: Hoe is het nu, terug in Nederland?

Inmiddels ben ik alweer even geaard in het koude Nederland. Vandaar even een update over het leven in Nederland en een terugblik op mijn tijd in Frankrijk! Het weer gunde me gelukkig een langzame acclimatisatie, door toen ik terug kwam eerst nog een paar zonnige dagen te geven. Helaas is dat intussen voorbij en zitten we weer lekker in 19 graden met regen. Ik vertik het wel een lange broek te dragen, hallo ik heb niet voor niets 7 weken geprobeerd eindelijk eens bruine benen te krijgen (met redelijk succes, al zeg ik het zelf). Dus nou ja, het is nu soms wel een beetje koukleumen.

Au revoir, campingfame

De eerste keren dat ik weer op het dorp was, voelde ik me zó anoniem! Niemand die meer m’n naam riep, vroeg hoe het was, wat ik allemaal die dag ging doen of gewoon wat leuks kwam vertellen. Alle campingfame waar ik eerder over schreef pats, boem, weg. Saai! Misschien heb ik toch een beetje sterallures gekregen ;). Ik weet nu in ieder geval dat het heerlijk is om in de spotlights te staan.  Maar goed toen ik terug was, stond ik dus al snel weer met beide voeten op de grond en diende het normale leven zich weer aan. Op zoek naar een stage, boeken regelen, rooster uitzoeken… Niet m’n favoriete bezigheden. Gelukkig wel weer eindelijk afspreken met vriendinnen en natuurlijk m’n familie weer zien!

Deze aanbiddende blikken krijg ik helaas in Nederland niet ;-).

Liefde tijdens de Miniclub

Laat ik nog even terugkijken op wat ik wel en niet mis van het campingleven. Er is maar één iets wat ik niet mis: m’n Franse ‘mede-animator’. Ja, dat staat tussen haakjes, want dat was simpelweg een lastpak, om het enigszins vriendelijk uit te drukken. Aanwezig zijn bij activiteiten was voor deze meneer helaas vaak wat te veel gevraagd.  De hele dag druk zijn met je uiterlijk, meisjes verleiden en Tinderen tijdens de Miniclub  is natuurlijk doodvermoeiend. Dat kan ik me helemaal voorstellen, dus natuurlijk deed ik die Miniclub met soms 40 kinderen even alleen. Gelukkig bezorgde hij wel wat leedvermaak met z’n totaal mislukte haartransformatie. Met m’n liefste glimlach heb ik ‘m toen verteld dat hij in ieder geval geen gekke pruik meer op hoeft bij verkleedpartijen of iets dergelijks.. 😉

Gelukkig waren de Franse kindjes wél hartstikke leuk!

Vous me manquez!

Er is daarentegen een waslijst aan dingen die ik wel mis aan het campingleven! Met stipt op nummer 1 staan uiteraard alle lieve kinderen en hun gezellige ouders. Zij hebben er echt voor gezorgd dat ik een toptijd heb gehad! Zo vroegen ze of ik mee kwam eten, een wijntje meedronk als ze wisten dat ik geen avondactiviteiten had, gaven me een zelfgemaakt kwartet, lieve briefjes en prachtige tekeningen (de kinderen, niet de ouders) en zorgden ze ervoor dat ik me geen moment alleen heb gevoeld. Het zwemmen, dansen, de spelletjes, de speeltuin, de knuffels en kussen van de kids, het was allemaal zó leuk. Verder mis ik de Franse zon, ondanks dat die ook wel vaak afwezig is geweest in de normaal gesproken overheersend zonnige Dordogne. M’n twee lieve huisgenootjes waren ook toppers! We konden altijd onze irritaties bij elkaar kwijt, leuke momenten delen, drankjes drinken, enorm lachen en doodgaan van de vieze beesten (een naaktslak van 20 cm!) en de stank (kapotte koelkast) in ons chalet. We hebben afgesproken ooit eens bij elkaar op bezoek te gaan, dus hopelijk gaat dat snel lukken!

Op het dorpsfeest met m’n lieve Poolse huisgenootje

Dit is helaas mijn laatste blog van dit seizoen zijn, maar wie weet geniet ik volgend jaar weer van het geweldige animatriceleven! Het was onvergetelijk, met af en toe een traan maar vooral een lach, zoveel nieuwe ervaringen en contacten. Daar kan ik niet genoeg van kan krijgen. Gelukkig heb ik een dagboek bijgehouden die uitpuilt met verhalen, tekeningen, bloemen en briefjes van de kinderen, zodat ik die er altijd bij kan pakken als ik ze iets te veel mis. Nu is het tijd om weer terug te gaan naar de studie, nog heel veel na te dromen over de fantastische Franse tijd & me te verheugen op de reünie!

Liefs & waarschijnlijk tot volgend jaar!