Allons-y, nous sommes parti!

We zijn gearriveerd

19 juli 2018 … 

Allons-y, nous sommes parti! Na alle trainingen en cursussen en al het wachten is het dan eindelijk zover! We zijn onderweg naar Saint-Leu d’esserent met de trein. Na de training van 5 weken geleden werd de animator in mij écht helemaal wakker geschud en toen was het aftellen geblazen, maarja eerst moest ik nog even mijn 4^de periode van dit jaar afsluiten. (En ook hiervoor was ik geslaagd om door te mogen gaan)

Geen vragen meer van; “Heb je dit ook mee, vergeet de zonnebrand crème niet en heb je je paspoort?”. Gisteravond voor het laatst alles gecontroleerd en toen kwam ik weer tot de conclusie dat alles erin zat wat ik nodig had. Lekker genieten van de laatste avond thuis op de bank met mijn ouders en mijn zusje.

Deze ochtend opnieuw alles controleren, niet voor mams, nee voor mijzelf dit keer. ID, check! Goed humeur, check! Handboek, check! Koffer, snoep en drinken, alles compleet! Hup in de auto en naar station Winschoten. Overstappen op Groningen, richting Schiphol en dan vanuit daar met de Thalys naar Gare du Nord de Paris.

16:47

Inmiddels zitten we in de Thalys en ik moet zeggen, wat een heerlijk gevoel! We zijn nu écht halverwege! Tijd voor een boterhammetje. Uhm….., ja, waar heb ik die ook alweer gelaten? Hup hele tas overhoop en toen kwam de gevreesde conclusie; ja ze liggen toch nog echt op het aanrecht thuis. Van alles dat ik nodig heb onderweg vergeet ik dat. Achja, dan plunderen we de snoepjesvoorraad maar hè.

17:10

Oké, zojuist naar de juiste stoel verwezen in de juiste coupé. Blijkbaar zat ik op iemand zijn plaats, whoops, kan gebeuren, maar meneer was behoorlijk boos. Beetje jammer dat ik een paar woordjes Japans versta meneer. Baka ben jezelf, ik ben namelijk nu nog in mijn eigen land. Je probeert men netjes te woord te staan in het Engels, legt netjes alles uit, maar meneer moest er niks van horen. Enfin, ik ben opgestaan en ben naar de goede stoel (en coupé) gelopen.

Aah de broodjesman! “Kip of kaas?”. Kaas s’il vous plaît! (Maar het lieste allebei natuulijk). En toen ging meneer helemaal in het Frans. Ah oui, mais je suis néerlandais…. Respons; “Dat wist ik wel, maar wilde je toch even testen.”. Foutje bedankt, hele coupé ligt dubbel onderhand. Dat heb ik natuurlijk net weer.

19:30

“Dames en heren, zoals u heeft ondervonden hebben we enorme vertraging, dus we gaan u allemaal helpen om op uw bestemming te komen.”. *Zucht*, nou ok dan. Geholpen door een conducteur die mij vertelde dat ik een tram-metro-trein constructie moest nemen en dan de volgende dag om 5 uur (!) aanwezig zou zijn in Saint-leu d’esserent. Hierna kwam er weer een ander verhaal en je raad het al, ik begreep er echt helemaal niks meer van. Belletje #1 van het seizoen naar het hoofdkantoor en zenuwachtig afwachten of het goed kwam (en zoals je kan lezen is het goedgekomen!).

21:41

Bonjour, ici Timo, votre animateur! Je suis arrivé dans le gard du Creil; aldus ik. “Oui bon bon bon (heel verhaal) c’est bien?”. Oui, j’entends à vous. 10 minuten, 20 minuten…. Geen persoon. Naja fransen namen het niet zo nauw met tijd, dus we gaan ervoor zitten. 22:35, nog steeds niemand, hoppatee daar gaan we weer. Bonjour, ici timo, votre animateur. Je suis déja une heure lá et j ‘entends a vous. “Oui, (weer een heel verhaal in zéér snel Frans), je vais avec mon voiture et j’aller a toi. Aldus 22:55 was ik op mijn camping.

23:30

Na een rondleiding van een half uur zijn we geëindigd bij mijn kamer, nog bomvol met spullen. Dus dit mochten we toen nog helemaal leeghalen (Ik weet hoe geïrriteerd dit overkomt, maar geloof me, ik heb erom staan te lachen). Dus om kwart voor 12 was mijn kamer leeg, at ik mijn avondmaaltijd en ben ik tot half 1 aan het zwoegen geweest voor dit stukje tekst.

Ach ja en dan zeggen ze; “Die reis, oh zo verschrikkelijk!”. Geloof me ik ben benieuwd wie mij overtreft dit jaar! Desalniettemin gaat de laptop nu écht dicht en de oogjes toe, vanaf morgen bezig met een programma op te stellen en alles daaromheen te regelen.