Aide-moi, s’il vous plaît

Hulp aanvaarden: het is een van de allermoeilijkste dingen om te doen. Het allerliefst wil je aan iedereen laten zien dat je alles prima zelf aan kan, en dat je je hand niet omdraait voor het organiseren van grote evenementen. Echter blijkt in de realiteit dat deze “zellef doen!”- mentaliteit die je als vierjarige ver brengt, inmiddels niet meer helemaal van toepassing is. 

Er zal namelijk waarschijnlijk een goede reden zijn waarom een van de eerste woorden die je leert tijdens Frans “aider” is, en de eerste phrases-clé die je in je hoofd moet stampen bijna zeker de zin “aide-moi, s’il vous plaît” bevat.  Sommige dingen kun je nu simpel niet alleen: we hebben allemaal maar 1 paar handen, en tot mijn grote verdriet is het nog steeds niet mogelijk om jezelf in twee te splitsen. Het is echter voor je fysieke en mentale belasting van groot belang dat je af en toe eens vraagt of iemand je een beetje kan helpen.

Succesvoller

Zie het maar zo: je activiteit kan er alleen maar succesvoller van worden! Vaak vinden wat oudere kinderen op de camping het juist superleuk dat je ze als een “volwassene” benadert.  Zo had ik afgelopen zomer de hulp van een 15-jarig Frans meisje dat ook Engels sprak. Zij hielp mij af en toe wat dingen op een juiste manier te vertalen en uit te leggen. Voor mij een grote plus, want ik stond geen enorme onzin in het Frans te verkopen, en voor haar leuk, want ik kon haar op mijn beurt weer helpen met haar Engels.

Storen?

Soms zal je misschien het gevoel hebben dat je mensen “stoort”. Ik vond het bijvoorbeeld enorm lastig om aan te bel te trekken bij mijn campingbazen, omdat ze de hele dag ontzettend druk in de weer waren met van alles en nog wat. Nu moet je deze mensen ook niet storen met een vraag over hoe je de oven zo snel mogelijk op 200 graden krijgt, maar als je merkt dat je sommige fundamentele dingen niet lekker lopen, spreek ze aan! Zij willen graag dat de animatie op de camping op rolletjes lopen, dan is het wel zo eerlijk dat jij ook bij hen terecht kan met je vragen.

Al met al is het helemaal niet erg om om hulp te vragen. Houd ook contact met je mede-animators van je trainingsweekend bijvoorbeeld, zo kun je elkaar ook op weg helpen. En als studente psychologie kan ik het natuurlijk niet laten om een leuk advieslijstje achter te laten:

1. Draai het om 
   Zie je hulp vragen als een teken van zwakheid? Bedenk dan dat het juist sterk is om te erkennen dat je niet perfect bent.
2. Onthoud dat helpen vaak wederkerig is
   Denk aan de keren dat je zelf iets voor een ander deed; dat kan je net het zetje geven om anderen om hulp te vragen.
3. Oefen
   De volgende keer dat iemand je wil helpen, accepteer het. Dat is stap één. Stap twee: de volgende keer dat je iets doet waarbij je wel wat hulp kunt gebruiken, vraag het.
4. Weet wat je wilt vragen en aan wie
   Zeg specifiek waar je hulp bij wilt hebben en bedenk wie de geschiktste kandidaat is. Benader niet steeds dezelfde mensen.
5. Maak het makkelijk om nee te zeggen
   Uit psychologisch onderzoek blijkt dat mensen het moeilijk vinden om een verzoek te weigeren. Bied de ander daarom altijd een ontsnappingskans, waardoor hij of zij zich bij een weigering minder bezwaard voelt.
6. Draai het om (2)
   Vraag je eens af of het niet onrealistisch en stiekem een beetje arrogant is om te denken dat anderen je hulp wél nodig hebben, maar dat je zelf nooit anderen nodig hebt.

(bron: https://www.psychologiemagazine.nl)

Liefs,
Eline