Aftellen…

Daar zijn ze dan: de zenuwen. Wekenlang heb ik ze goed kunnen onderdrukken, maar twee dagen voor vertrek dienen ze zich dan toch in volle glorie aan. Gezonde zenuwen, dat dan wel. Zenuwen van vreugde, zenuwen van ongeduldigheid. Zenuwen om wat gaat komen en zenuwen om wat ik achterlaat. Zenuwen van onzekerheid, want wat als ik het niet goed ga doen? Kan de perfectionistische ik dat wel aan? En de zenuwen om het frans spreken, poeh, dat wordt wat. De bergen zenuwen gaan gelukkig wel gepaard met een hele grote dosis enthousiasme, want ik heb er onwijs veel zin in. Zin in het werken met kinderen. Zin in de minidisco. Zin in de franse zon en in het franse campingleven. Zin in doen wat ik al jaren wil doen. Zin in nieuwe mensen leren kennen. En vooral: heel veel zin in zes weken genieten!

Inmiddels is de koffer al gepakt, heb ik liters muggenspray ingeslagen en heb ik in gebrekkig frans m’n aankomende komst aangekondigd bij de campingbaas. Nog twee nachtjes, ik kan niet wachten!